by یکی از خبرهای مهم و شوکه کننده روزای گذشته اعدام یکی از متخلفان اقتصادی به نام «حمید رضا باقری درمنی» معروف به «سلطان قیر» بود که یهو خبر رسید در سپیده دم روز اول دی ماه به خاطر ایجاد مشکل در سیستم اقتصادی کشور و اختلاس به دار مجازات آویزون شده.
اینجوری با در نظر گرفتن اینکه در کشور از این سلاطین کم نداریم میشه گفت که در عصر اعدام «سلطانا» بعید نیس که در آینده ای نزدیک تماشاگر اعدام مهمی دیگه باشیم. اما این که چیجوری کسایی تونسته ان درزمان چند سال به مقام سلطانی برسن و کسی متوجه این ترقیا نشده! خود سوال بزرگیه که کمتر کسی می خواد اونو بشنوه یا به اون جواب دهد. از این موضوعات خطرناک می گذریم و به موضوع اصلی مطلب باز می گردیم!
مجازات مرگ یا همون اعدام، آخر مجازاتیه که در طول تاریخ در انتظار جنایتکاران بوده.
هر چند در ده های گذشته اندازه به کار گیری این روش تنبیهی شدیدا کم شده اما در بعضی از کشورها مانند ایران هنوز از این روش واسه مجازات مجرمان استفاده می شه.
در روزگار الان اعدام کردن هم روشی انسانی تر (نسبت به گذشته) پیدا کرده و بجز چند کشور معدود مانند کره شمالی که روشای خلاقانه ای واسه این کار دارن، در مابقی کشورهایی که هنوز اعدام رو انجام میدن از روشی مانند دار زدن یا تزریق مواد کشنده استفاده می شه.
اما در روزگاران گذشته، اعدام مجرمان اتفاقی بود که هر روزه به وسیله حاکمان انجام می شد و بدتر این که تلاش می شد بدترین و دردناک ترین روش اعدام واسه عبرت بقیه انتخاب شه.
در سراسر جهان، کشورای جور واجور روشی خلاقانه واسه پایان دادن به زندگی مجرمان و محکومین به مرگ داشتن. هدف اصلی در بیشتر موارد این بود که طرز اعدام کردن باید طوری باشه که فرد اعدامی بدترین درد و شکنجه رو واسه طولانی ترین مدت ممکن تجربه کنه.
در بعضی موارد هم روش اعدام نمادی ظاهری از چیزی خاص بود. در ادامه این مطلب می خوایم شما رو با ۱۰ مورد از دردناک ترین و بیرحمانه ترین روشای اعدام در طول تاریخ آشنا کنیم.
۱۰- لینگچی (قصابی کردن آروم)
«لینگچی» (Lingchi) یکی از بیرحمانه ترین روشای اعدام بود که در چین انجام می شد.
در این روش، قربونی در اثر برشای زیادی که یواش یواش و در وقتی طولانی در بدنش ایجاد می شد درد و رنجی غیرقابل تصور رو تجربه کرده و در آخر در اثر خونریزی زیاد جون می داد. مسئولان و اجرا کنندگان اعدام باید تا جایی که می تونستن برشای بیشتری در بدن فرد اعدامی ایجاد کرده و بدون این که باعث مرگ سریع اون شن تیکهای از گوشت بدن اونو مانند قصابی جدا کنن. این روش اعدام با عنوان «مرگ با هزار برش» هم میشناختنش. روش اعدام لینگچی در قرن دهم میلادی ایجاد شده و تا سال ۱۹۰۵ استفاده می شد که در آخر به وسیله دولت مرکزی ممنوع گردید.
از اونجایی که این روش اعدام تا شروع قرن بیستم هم انجام می شد، یکی از تنها روشای اعدام موجود در این فهرسته که هنوز تصاویری واقعی از اون هست.
هیچ روند خاص و تعیین شده ای در مورد لینگچی نبود. شدت تجربه این اعدام دردناک واسه قربونی به فاکتورهای زیادی مانند مهارت و مهربانی فرد اعدام کننده و اندازه بد بودن جرمی که فرد محکوم مرتکب شده بود بستگی داشت. براساس مدارکی که از دوران سلسله مینگ در چین بجای مونده، میشه گفت که بعضی از قربانیان تا قبل از مرگ بیشتر از ۳٫۰۰۰ برش در بدنشون دیده ان در حالی که در بعضی موارد این شکنجه تنها ۱۵ دقیقه به طول می رسید و قربونی بسیار زودتر از موارد دیگه جون می داد.
در بعضی از موارد به قربونی تریاک خورونده می شد اما معلوم نیس که این کار واسه کاهش یا افزایش رنج اونا انجام می شده چون تریاک در کنار کاهش درد اونا، می تونست مدت زمان بیشتری قربانیان رو بهوش نگه داره.
لینگچی یکی از سخت ترین روشای موسوم به «۵ مجازات» بود که سخت ترین و دردناک ترین روشای اعدام و شکنجه حساب می شدن و هر یک درجاتی از دیگر روش سخت تر و بیرحمانه تر بودن. این رده بندی شامل قطع بینی یا پا، تبعید، تتو کردن یا حتی اخته کردن می شد.
۹- اره کردن
در دوران قرون وسطی در اروپا، قربانیان معمولاً به خاطر جرمایی مانند جادوگری، زنا، قتل، کفرگویی و ارتداد و دزدی کردن به مرگ با روش اره کردن محکوم می شدن. در دوران روم باستان معمولاً محکومین رو به صورت افقی و با به کار گیری اره به دو نیم تقسیم می کردن در حالی که چینیا خلاقانه تر عمل میکردن. اونا قربونی رو از پاهاش آویزون کرده و بعد بدن اونو به صورت عمودی به دو تیکه تقسیم می کردن. این روش باعث رنج و شکنجه بیشتری می شد چون با آویزون کردن فرد جریان خون بیشتر و بهترین به سمت مغز وجود داشت و اینجوری فرد به مدت بیشتری هوشیاری خود رو حفظ می کرد.
براساس مدارکی که از دوران جنبش انقلابی هوسیت در چک بدست اومده، در این کشور اول دستا و پاهای فرد اعدامی رو بریده و بعد زخمش رو با آتیش می سوزوندن. بعد از اون بود که فرد رو با اره به دو نیم تقسیم می کردن. در دوران روم باستان هم گفته می شد که امپراطور کالیگولا هنگام اره کردن قربانیان حضور داشته و همزمان با تماشای درد و رنج افراد غذایش رو میل می کرد چون این کار باعث می شد اشتهای اون تحریک شده و لذت بیشتری از خوردن غذا ببره.
۸- اعدام با به کار گیری فیل
این روش اعدام که با عنوان «گونگا رائو» (gunga rao) هم میشناختنش بیشتر در آسیا و هند مورد استفاده قرار می گرفت اما در موارد معدودی هم در کشورای غربی استفاده شده.
این روش اعدام در دوران قرون وسطی در هند استفاده می شد.
قربانیان معمولاً سربازان دشمن یا مردم عادی بودن که مرتکب جنایاتی مثل دزدی، نپرداختن مالیات و شورش شده بودن. هر چند امکان به کار گیری حیوانات زیادی واسه کشتن محکومین وجود داشت اما از فیلا واسه این کار استفاده می شد چون اونا رو طوری آموزش می دادن که قربانیان رو شکنجه کرده و بعد به زندگی اون پایان بدن.
مثلا فردی که فیل رو هدایت می کرد می تونست به اون دستور دهد که اول اعضای بدن قربونی رو خرد کنه و در آخر با فشار دادن پای خود روی سر قربونی، سر اونو خرد کنه.
یه روش اعدام دیگه با به کار گیری فیلا هم به وسیله یه جهانگرد فرانسوی به نام فرانسوا برنیه روایت شده که در اون فیل با به کار گیری چاقوهایی که به خرطومش وصل شده بود اعضای بدن فرد محکوم رو می برید و در آخر فرد در اثر خونریزی یا ضربات فیل جون می باخت.
۷- دار زدن، کشیدن روی زمین و چهار قسمت کردن
براساس قوانین بریتانیای قدیم، این روش اعدام آخرین و بدترین مجازاتی بود که واسه افراد متهم به خیانت اعمال می شد.
زنائی که به خیانت متهم شده بودن واسه جلوگیری از لکه دار شدن عفت عمومی زنده زنده سوزونده می شدن. تا سال ۱۸۷۰، کسایی که در بریتانیا به خیانت به کشور یا ملکه متهم شده بودن به یه نرده یا سورتمه بسته شده و به وسیله اسب به محل اعدام کشیده می شدن. در اونجا فرد رو دار می زدن اما بدون این که اون یهو زیر پای اونو خالی کنن. اینجوری فرد فقط در شرایط خفگی قرار می گرفت بدون این که گردن اون خرد شه.
در حالی که قربونی آخرین نفسای خود رو می کشید اونو پایین آورده و اعضای تناسلی اونو قطع کرده و شکم اونو پاره می کردن.
بعد اندامای داخلی بدن اون بیرون کشیده شده و سر از تنش جدا می کردن. در آخر جنازه بدون سر اونو به چهار قسمت تقسیم می کردن. معمولاً سر و دست و پاهای قطع شده رو نصفه نیمه می جوشوندن تا از فاسد شدن اونا جلوگیری کنن و در ادامه در دروازه شهرها به نمایش می گذاشتن تا مایه عبرت شاهدان شه.
این روش شکنجه و اعدام سادیستیک اول در سال ۱۲۴۱ واسه اعدام ویلیام مائوریس استفاده کرده شد که به دلیل دزدی دریایی به مرگ محکوم شده بود. قانون مربوط به خیانت در سال ۱۸۱۴ این روش اعدام رو ممنوع کرده و دار زدن و قطع کردن سر و اعضای بدن بعد از مرگ رو جانشین اون کرد.
۶- در غل و زنجیر کردن و دار زدن
در اسکاتلند قدیم، این روش اعدام بیشتر واسه کسایی که در رابطه قتل شده بودن استفاده کرده می شد.
براساس قانون کشور در مورد قتل که در سال ۱۷۵۲ به تصویب رسیده بود، جنازه قاتلان اعدام شده تیکه تیکه شده یا در غل و زنجیر از جایی بلند آویزون می شد.
این روش اعدام در اواخر دهه ۱۷۷۰ کهنه و بی اعتبار شد اما تا سال ۱۸۳۴ بازم در قانون کشور واسه مجازات قاتلان وجود داشت. یکی از دلایل کاهش به کار گیری این روش اعدام این بود که جنازه افراد اعدام شده در محلای عمومی نگه داشته می شد که مشکلات زیادی رو واسه مردم عادی ایجاد می کرد.
مشهورترین مورد از این نوع اعدام مربوط به الکساندر گیلان بود. اون کارگر یه مزرعه بود که به تجاوز و قتل یه دختر ۱۱ ساله به نام السپت لمب در سال ۱۸۱۰ متهم شد.
اون در حال چراندن گله گاو پدرش بود که مورد تجاوز قرار گرفته و بقتل رسید. هیئت قضات اون دوره می خواستن روش اعدامی رو در مورد قاتل به کار بگیرن که با شدت جنایت گیلان متناسب بوده و واسه بقیه مایه عبرت شه.
از این رو قرار شد که اونو در همون محلی که جنازه دخترک بیچاره پیدا شده بود اعدام کرده و جنازه اونو در غل و زنجیر آویزون کنن تا عبرتی واسه کسایی باشه که قصد ارتکاب قتل رو دارن.
