by نفت هم اونقدر طلای مشکی س. هر چند دارندگان و صادرکنندگان نفت بازم در فهرست کشورای ضعیف جهان بوده و اقتصاد یدونه محصولی اونا، جایگاه خاصی براشون در اقتصاد قرن بیست و یکم متصور نمی کنه، اما هنوز کشورای صادر کننده این کالای بد بو، نقش موثر در اقتصاد جهانی دارن. کی از نفت بالای ۱۰۰ دلار هول و ترس داره؟ گزارشی که در ادامه میخونین، تحلیلی از کریستینا لیند بلاد- تحلیلگر نفت بلومبرگ-بیزینس ویکه. قیمت لحظه ای نفت رو ببینین.
قیمت هر بشکه نفت خام در سال ۲۰۱۴ میلادی به زیر ۱۰۰ دلار امد و از اون موقع زیر این خط مرزی که از نظر روانی در بازارها مهمه باقی مونده. انگار قیمت تکنیکال نفت. با این حال، نفت برنت که ملاک بین المللی نفت هستش، در ۱۲ ماه گذشته ۴۶ درصد زیاد شده و در هفته های گذشته به بشکه ای ۸۰ دلار رسیده است. بخشی از این زیاد شدن قیمت به خاطر قدرت گرفتن دوباره اقتصاد جهانی بوده.
صندوق بین المللی پول پیش بینی کرده که رشد اقتصادی جهان امسال به بالای ۴ درصد می رسه که قوی ترین رشد از سال ۲۰۱۱ بوده است. با اینحال، چیزی که نگران کننده س اینه که تولید کنندگان نفت بیشتر از گذشته در تگنا قرار دارن و هر نوع معطلی در تولید می تونه به سرعت از چاه نفت تا پمپ بنزینا مشخص شه.
تاثیر بر اقتصاد جهان
با این که درسته که قیمت های بالاتر نفت عموما تاثیر منفی بر رشد اقتصادی جهان که یه اقتصاد به اصطلاح نفت بره می شه.
اما باید گفت که اقتصاد جهان کمتر از گذشته به نفت تکیه داره.
طبق آخرین تحقیقات، اندازه نفتی که واسه مقدار معینی از رشد اقتصادی در جهان نیازه ۷ درصد کمتر از نفت نیاز به خاطر همین اندازه رشد در سال ۲۰۰۷ه. البته تاثیر قیمتای بالاتر نفت کشور به کشور فرق داره.
کشورهایی که نفت وارد می کنن خسارت بیشتری می خورن اما کشورای صادر کننده نفت تکون می خورن.
اثر روی بیرون اومدن آمریکا از برجام
قیمت نفت در نیمه اول امسال ۱۸ درصد زیاد شده که نصف افزایش اون به وجود اومده به وسیله درخواست بیشتر جهانی بوده.
بقیه اون شاید به خطر شوک عرضه بوده.
تقریبا روزانه یه میلیون بشکه تولید نفت خام با تصمیم ترامپ واسه تحریم ایران کم می شه.
اما بعضی از تحلیل گران می گن که کشورای حریف ایران در منطقه با استخراج بیشتر نفت ممکنه این کمبود تولید رو جبران کنن.
برندگان قیمت بالاتر
روشنه که عربستان سعودی که بزرگ ترین تولید کننده نفت دنیاس و در اوپک هم نقش پر رنگی داره و با روسیه بر سر محدود نگهداشتن تولید توافق کردن، می تونه از قیمتای بالای نفت در امدهای بیشتری کسب کنه.
نفت بیشتر از یه پنجم رشد تولد ناخالص داخلی این کشور رو در سال ۲۰۱۶ ایجاد کرده. دیگه برندگان ممکنه نیجریه و کلمبیا باشن که افزایش درامدشان از صادرات نفت می تونه اقتصاد لرزان دولتای اونا رو تقویت کنه و به شرکتای دولتی نفتی اجازه بده که سرمایه گذاریای بیشتری بکنن.
بازندگان که هستن؟
وارد کنندگان محض نفت، مثل مصر، هند، ترکیه و اوکراین، با قیمتای بالاتر نفت بیشترین ضرر رو متحمل می شن.
زور با پرداختن پول بیشتر واسه نفت باعث می شه که کسری تجاری این کشورها بیشتر شه و این بازارهای نوظهور در خطر قرار بگیرن که افزایش اندازه بهره در آمریکا، خروج سرمایه های خارجی رو در این کشورا کلید بزنه.
اروپا هم که سرعت رشدش ضعیف و فعالیتای اقتصادی اش در حد معموله از جمله بازندگان میشه. باحال اینکه روسیه هم که در کنار عربستان و آمریکا عنوان بزرگ ترین تولید کنندگان رو یدک میکشه، ممکنه از قیمتا بالای نفت آسیب ببینن، چون در ازای فروش نفت به ارزای خارجی، تعادل ارز روبل اونم به هم می ریزه. در ونزوئلا هم که صادر کننده نفته، اما به دلیل کمبود سرمایه گذاری ونبود فاوریای به روز در استخراج نفت مشکل داره، قیمتای بالای نفت می تونه تولید نفت این کشور رو به کمترین اندازه در ۳۰ سال گذشته برسونه.
قیمت بالاتر به معنی تورم بیشتره؟
جواب به این سوال بشتر بستگی به این داره که چیجوری هزینه انرژی درهزینهای جنسای مصرفی یه کشور نقش بازی می کنه.
واسه مثل در اندونزی، مالزی و نیوزلند قیمت سهم انرژی در تولید دو رقمیه. در چین، که بزرگ ترین وارد کننده نفت دنیاس، تورم، کمی بالا میره. قیمتا همین حالا هم در سال ۲۰۱۸، ۲ درصد زیاد شده.
اگه در سال ۲۰۱۷ به اندازه ۲ درصد بالا میره. در امریکا، قیمتای بالاتر نفت، قیمت جنسا رو کمتر از انچه در افزایشای گذشته نفت بالا برد اضافه می کنه.
بخشی از اتفاق به این دلیله که سهم انرژی در ترکیب تولید کالها در این کشور کاهش پیدا کرده.
نقش بانکای مرکزی
اگه قیمتای نفت در ماه های آینده بالاتر رود و به طور زیادی اندازه تورم هم رشد یابد، بانکای مرکزی دلایل کمتری دارن واسه این که سیاستای پولی رو در وضعیت فعلی نگه دارن. همین حالا هم بانکای مرکزی کشورهایی مثل هندوستان، اعلام کردن که در صورت افزایش اندازه تورم، به دلیل زیاد شدن قیمت نفت ، اندازه بهره بانکی رو زیاد می کنن. بانکای مرکزی دیگه هم باید واسه ایجاد تعادل در بازار دست به اینجور کارایی بزنن.
