دکتر روانشناس

در مشاوره، بین مشاور و مراجع، حتماً تماس برقرار می شود و معمولاً مشاوره مستلزم چندین تماس است.

زیرا غالباً به صرف گرفتن اطلاعات یا انجام یک مصاحبه، مشکلات در یک جلسه حل نمی شود، بلکه به علت پیچیدگی موجود انسانی، اکثر اوقات جلسات مشاوره متعدد لازم است.

پس نکته ی مهم در مشاوره، تماس شخص با شخص است.

ممکن است با مطالعه یک کتاب، احساس کنیم رنج هایمان کاهش یافته، ولی چون در این عمل، تماس مستقیم شخص با شخص وجود ندارد، این کار نمی تواند، مشاوره باشد.

به عبارت دیگر، دریافت اطلاعات یا تسکین آلام از راه مطالعه کتاب، مشاوره نیست.

تماس مستقیم فرد با فرد و عکس العمل متقابل این دو، یکی از خصوصیات مشاوره است.

هدف مشاوره چیست؟
هدف مشاوره عرضه یا پیشنهاد کمک به مراجع است‌، به گونه ای که او در به کار بردن آن آزاد و مختار است.

در رابطه مشاور و مراجع، اجباری در کار نیست؛ درغیر این صورت، این عمل، تحمیل عقاید مشاوره است، نه مشاوره.

به عبارت دیگر، مشاوره رابطه ای مختارانه بین مشاور و مراجع است که هدف آن، ارائه و پیشنهاد کمک به مراجع است.

مشاوره رابطه ای است بین دو فرد که در آن، یکی می کوشد تا دیگری را درک و در حل مسائل سازگاری و انطباقی کمک کند.

مشاوره در دنیای جدید
امروزه بحث مشاوره در حوزه های مختلفی همچون علوم انسانی، فنی، متدلوژی تولید، خانواده، تحصیل و… به امری بدیهی و الزامی تبدیل شده است.که هوشمندانه ترین انتخاب مراجعه به دکتر روانشناس است.

مشاورین نگاهی سیستمی از خارج به داخل داشته و به مسایل از زاویه دیگری می نگرند که صاحبان مشاغل و یا افراد دارای مسئله به سبب مشغله فکری، ذهنی و همچنین درگیری با عناصر اصلی مسئله، به درستی نمی توانند مشاهدات لازم را داشته، تشخیص و تفکیک لازم را اعمال فرمایند.

پر واضح است که مشاورین موفق، ترکیبی از دانش، تخصص، تجربه کاری و اطلاعات جانبی خویش را به کار می گیرند.

این موارد باعث می شود تا نه تنها به روشی علمی بلکه با متدی عملی و اجرایی مسئله را حل و یا از بروز مسائل آتی در سازمان جلوگیری نمایند.

دکتر روانشناس  dr moazeni

انواع مشاوره
مشاوره از نظر موضوع
از دیدگاه های مختلف مشاوره به انواع متفاوتی تقسیم می شود. چنانچه موضوع مشاوره ٔ مورد نظر قرار گیرد، انواع مشاوره عبارتند از:

مشاوره تحصیلی
مشاوره شغلی
مشاوره سازشی یا شخصی
مشاوره خانواده و ازدواج
مشاوره اجتماعی و مشاوره های تخصصی نظیر مشاوره ٔحقوقی و پزشکی
در انواع مشاوره های فوق، ملاک تقسیم، موضوع مشاوره است که می تواند تحصیلی، شغلی، روانی، خانوادگی، و مواردی دیگر باشد.

در تقسیم بندی از نوعی دیگر، تعداد مطرح می شود؛ چنانچه هم مشاوره و هم مراجع یک نفر باشد، مشاوره فردی است و در صورتی که تعداد بیش از یک نفر باشد مشاوره گروهی است.

مشاوره فردی از نظر اجرا
مشاوره فردی از نظر روش اجرا به سه نوع مستقیم، غیر مستقیم، و انتخابی تقسیم می شود و مشاورهٔ گروهی از نظر تعداد مشاور و مراجع سه حالت دارد:

مشاوره یک نفر و مراجع چند نفر :
در این نوع مشاوره، چند نفر مراجع که دارای مشکل یا علایق مشابهی هستند، به وسیله یک نفرمورد مشاوره قرار می گیرند.

مشاوره چند نفر و مراجع یک نفر:
در این حالت، چند نفر مشاور در حل مشکل به یک مراجع کمک می کنند. این نوع مشاوره بیشتر در کارهای اداری، اجتماعی و سیاسی مورد استفاده واقع می شود.

حالتی که رئیس جمهوری از مشاوران زیادی در امور مملکتی استفاده می کند، یا رئیس یک مؤسسه، از مشاوره تعدادی کارشناس در اداره ٔ آن مؤسسه بهره می گیرد، از این نوع است.

مشاور چند نفر و مراجع چند نفر:
این نوع مشاوره، کمتر کاربرد دارد ولی در موارد مشکلات حادّ اتفاق می افتد.

هر گاه هیأت دولت در مقابل یک مشکل حاد-نظیر مسائل اقتصادی یا دفاعی- متخصصانی را برای مشاوره دعوت می کنند، حالتی از این نوع مشاوره است.

حالت دیگر این نوع مشاوره، وضعیتی است که پدر، مادر و تعدادی از اعضای خانواده، در مقابل ناسازگاری کودکشان، از شورایی از متخصصان روانی و تعلیم و تربیت، خواستار نظر جمعی آنان می شوند.

مشاور وقتى موفق خواهد شد که از ویژگیهاى زیر برخوردار باشد:

1- شخصیت قوی.
2- تیز بینى، تیز فهمى و سرعت انتقال.
3- مهارت در گوش دادن.
4- علاقه کمک به مردم.
5- علاقه و اشتیاق به یادگیرى و تغییر رفتار خویش زیرا کسى که نتواند خود را تغییر دهد هرگز نخواهد توانست دیگرى را تغییر دهد.
6- لذت بردن از زندگى اجتماعى و همکارى.
7- تجربه هاى نظرى و عملى مورد نیاز در امر مشاوره و راهنمایى، مخصوصاً در برقرارى ارتباط و مساعد کردن زمینه یا موقعیت.
8- آشنایى با روش هاو شیوه هاى عمدتاً کلامى و برقرارى ارتباط با دیگران بر پایه فرهنگ حاکم جامعه.
9- آشنایى با روش هاى تقویت رفتار تغییر یافته.
10- آشنایى با روش هاى معتبر ارزشیابى، تغییر رفتارى و پى گیرى آن.
11- شناخت ساختار خانواده ها.
12- شناخت ساختار روابط والدین و فرزندان.
13- شناخت استعدادها، توانایى ها و مهارت هاى مورد نیاز.
14- برخوردارى از قدرت و مهارت درک مسائل و تجزیه و تحلیل آن ها.
15- مقید بودن به اخلاق مطلوب جامعه.

نشان دادن هم دردی :
یک روان شناس خوب به علت داشتن دانش کافی در زمینه حرفه خود و نحوه به کار گیری معلومات تخصصی باید دیدی خالی از قضاوت و پیش داوری داشته باشد. روان شناس می بایست مملو از درک و همدلی باشد این درک و احساس همدلی باید به گونه ای باشد که مراجع را ترغیب کند که مشکلات خود را ابراز کند به بیانی دیگر یک روان شناس باید روابط عمیق ولی سالم با مراجع خود برقرارکند به این صورت است که روان درمانگر برای مراجع قابل اعتماد می شود.
یک روان شناس باید شنونده خوبی باشد :
یک روان شناس برای آن که پی به مشکلات مراجع خود ببرد باید در ابتدای امر یک شنونده قابل باشد صحبت های مراجع خود را خوب گوش داده و یک شنونده فعال باشد و گفته های درمانجو را به خوبی برسی و تحلیل کند.
داشتن مهارت های ارتباطی :
حل شدن بسیاری از مشکلات مراجعین در گرو حل تعارض های آنها با خانواده ، اشخاص وابسته ، با همسر خود و یا گروه دوستان خود است که هیچ وقت نتوانسته اند حرفشان را از طریق درست به آنها بیان کنند. گاهی ضروری است روان شناس مداخلاتی در جهت برقرار شدن رابطه درست بین افراد انجام دهد، پس لازم است روان شناس در این مورد مهارت در برقراری رابطه موثر را داشته باشد.

برخورداری از سلامت روان :
موقع برخورد با یک روان شناس یا همان روان درمانگر در درجه نخست مهم است که خود آن فرد از سلامت روان برخوردار هست یا خیر ، این امر کاملا طبیعی است زیرا روان شناسی که به طور مثال کنترل خشم ندارد و در این مسئله مشکل دارد و وضعیت تهاجمی دارد برای مراجع کننده مشکل از که به عنوان درمانگر خود به این شخص اعتماد کند و روند درمان خود را به شخصی این چنین بسپارد.
رفتار و گفتار روان شناس باید سنجیده باشد :
فن بیان خوب ویژگی دیگر یک روان درمانگر است ، این امر باعث می شود روان شناس مراجع را به سوی خود جذب کند تا بتواند از موضوع و مشکل او باخبر شود. این امر موجب می شود که مراجع از روان شناس حس بهتری بگیرد و روند درمان با کیفیت گفت و گوبهتر پیش رود. فن بیان مهارتی است که یک روانشناس باید آن را خوب بلد باشد زیرا درمانگر یک جلسه خشک و بی روح را دوست ندارد. یک روان شناس خوب کسی است که اعتماد به نفس دارد و شایستگی خود را در رفتار و گفتارش آشکار می کند.

دکتر موذنی (دکتر روانشناس)

روان شناس باید راز نگهدار باشد :
راز داری را می توان از مهم ترین و برجسته ترین خصوصیت یک روان درمانگر معرفی کرد. یک روان شناس خوب هیچ وقت گفته ها و راز های درمانجو خود را برای افراد دیکر آشکار نمی کند و آنچه دراتاق یک روان شناس بین او و مراجع خود گذشته بین آنها باید بماند و به بیرون از اتاق راه پیدا نکند . اهمیت راز داری از اصول اخلاقی است.

روان شناس خوب مدام به دنبال افزایش دانش و توانایی های خود است :
علم روان شناسی نیز مانند سایر رشته هتی دیگر هر روزه شاهد پیشرفت های جدید است به همین منظور یک روانشناس موظف است سطح علمی خود را ارتقا دهد و به مطالعه مستمر برای بالا بردن مهارت ها و توانایی های خود انجام دهد.
روان شناس باید شکیبا و بردبار باشد :
یک روان شناس خوب باید به یاد آورد که شنونده ی خوبی باشد او برای درک کردن مشکل مراجع خود و تشخیص دادن هر گونه اختلال وی باید بردبار بوده و شتاب زدگی در این امر را کنار بگذارد به این علت که بعضی از اختلالات روان شناختی نشانه های نزدیک به هم دارند پس تعجیل در کار یک روان شناس جبران ناپذیر است.