فَرایض: اسم عربی، (اصطلاح فقه) علمی که بدان تقسیم ترکه میان وارثان کنند. (لغ)نَقل: ر.ک.ص۲۲/س۱۷٫واحد الوالدین: دارای یک پدر و یک مادر.وَلا: اسم عربی، میراث بنده آزاد. (لغ)مضمون آنکه اگر زید آزاد کند کند…: احتمالاً در این عبارت افتادگی اتفاق افتاده باشد. زیرا معنی ناتمام و بی معنی است.شَریح قاضی: اسم خاص، شریح ابن حارث بن قیس بن حجم […]

اجماع: ر.ک.ص۲۱/س۳٫مَدخَل: اسم عربی، درون شو، موضع دخول. (لغ)خراسان: ر.ک.ص ۵/س۲۱٫اِلتجا: مصدرعربی، پناه آوردن (لغ)مُباحثه: ر.ک.ص۲۲/س۱٫خِلاف: ر.ک ص۷/س۱۷٫مُراجَعَت: اسم مصدر عربی، مراجعه،بازگشتن . (لغ)تَشَفّی: ر.ک.ص۲۳/س۱٫حدیث صحیح: ر.ک.ص۸/س۲۰٫التفات: ر.ک.ص۷/ص۳٫نقل: ر.ک.ص۲۳/س۱٫سنت: ر.ک.ص۲۳/س۴٫لایخافون فی الله لومه لایم: اصل آیه (لایخافون لومه لائم) ، قسمتی از سوره مائده آیه ۵۴، و از سرزنش هیچ ملامتگری نمی ترسند.اِستِشعار: مصدر عربی، پنهان در دل ترسیدن. (لغ)مُستَمسَک:اسم عربی ، […]

ذی شوکت: صفت عربی، صاحب بأس و قوّت (لغ)باغی: صفت عربی، (از مصدر بغی)، نافرمان. (منتهی)بر تقدیر: بر قیاس و بر پندار. (لغ)طامِع: صفت عربی، آزمند، حریص و طمع کار. (لغ)حوزه: اسم عربی، ناحیه. (لغ)قُطّاعُ الطَّریق: اسم مرکب عربی، راه زنان که مال مسافران را به غارت برند یا قتل کنند و به فریب کشند. (آنندراج)سُرّاق: اسم عربی، […]

کاین: صفت عربی، موجود شونده. (لغ)شَقّ: اسم عربی، نیمه ی هر چیزی. (منتهی)مُتَحَیِّز : صفت عربی، کسی که در مکانی محصور باشد. (اقرب)کو نیّت در سما و کونیّت در ارض مقتضی … : بودن هم زمان در آسمان و زمین، اقتضای این را می کند که مغایرت و تناقض وجود داشته باشد برای آن کس که بدین […]

مرد مجنون گفتش ای شوریده‌ حالبود وقت غز زهر سو مــــــــرده‌ای من خدا را آزمودم قحــــط سال و او نداد از بی نیــــازی گرده ای(همان:۳۰۹) این دیوانه‌ که قطحی و گرسنگی در خراسان بر اثر حمله‌ی وحشیانه غز را می‌بیند، هرگز به ذهنش خطور نمی‌کند که این قحطی شاید به سبب عوامل انسانی‌ و غریزه‌ی […]