از دیگر نتایجی که بسیاری از محققان آن را یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین ابعاد سرمایه اجتماعی می‌دانند امنیت ( پیوستگی و وابستگی اجتماعی) است. اگر افراد در اطراف و نزدیکی خود احساس امنیت داشته باشند با آسودگی خاطر به ورزش‌کردن و پیاده‌روی‌های منظم می‌پردازند. نتایج نشان می‌دهد افرادی که در حاشیه شهر سکونت دارند یا بافت محله از نوعی است که ساکنان آن از وضعیت اقتصادی – اجتماعی پایینی برخوردارند، زنان کمتری به ورزش کردن می‌پردازند و ترجیح می‌دهند تنها در شرایطی که همپای ورزشی داشته باشند به ورزش بپردازند.
از ابعادی که در سرمایه‌اجتماعی به آن بسیار کم پرداخته شده است. ارتباط بین مشارکت در ورزش با برقراری ارتباط و دریافت اطلاعات است. هم‌چنین تنها در موارد بسیار نادری محققین این موضوع را برای خوانندگان نشان می‌دهند که ورزش یکی از فوایدش شادی آفرینی است افراد شاد می‌توانند به دور از هر گونه آسیب‌های افسردگی و به دور از احساس یأس و ناامیدی تصمیم‌های درست بگیرند و توانمندی خود را در امور نشان دهند این افراد همان‌هایی هستند که در فعالیت‌های سیاسی که به نفع جامعه و مردم است شرکت می‌کنند.
همچنین، نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که، چگونه افراد در کشورهای جنگ‌زده مانند عراق و سومالی می‌توانند با پیوندهای اجتماعی و ارتباطات توسعه یافته در زمینه ورزش کشور خود را از آوارگی و بدبختی نجات داده و آن را از نو دوباره بسازند.
در انتها، مشارکت در ورزش با توجه به تمام فواید و دست‌آوردهایش می‌تواند بستر مناسبی را برای رشد و شکوفایی سرمایه‌اجتماعی جامعه فراهم سازد تا زندگی بهتری کنار هم داشته باشند.
فصل سوم:

در این فصل که به روش شناسی تحقیق اختصاص دارد، ابتدا روش تحقیق و سپس جامعه آماری، تعیین حجم نمونه، روش نمونه گیری مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در بخش بعدی، به معرفی ابزارهای اندازه‌گیری، و روش امتیاز‌گذاری، بررسی روایی و پایایی آنها پرداخته خواهد شد. بعد از بیان متغیرهای تحقیق، نحوه جمع آوری اطلاعات و روش‌های آماری بیان گردیده است.
۳-۱ روش پژوهش
با توجه به این که پژوهش حاضر به مطالعه ارتباط مشارکت در ورزشهای تفریحی و سرمایه‌اجتماعی جوانان شهر تهران میپردازد؛ بنابراین مناسبترین روش برای انجام تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی است و بر اساس میزان نظارت و درجه کنترل، از نوع تحقیقات میدانی است. در این تحقیق داده‌ها به صورت پیمایشی از جامعه مورد مطالعه به دست آمده است.
۳-۲ ‌جامعه آماری پژوهش
جامعه‌آماری تحقیق، شامل جوانان ۲۹-۱۵ سال شهر تهران می‌باشد، که طبق آخرین سرشماری مندرج در وزارت ورزش و جوانان در سال۱۳۹۰ جمعیت ساکن در شهر تهران ۱۲,۱۸۳,۳۹۱ نفر می باشد که تعداد ۳,۶۳۴,۷۶۱ نفر جوانان شهر تهران بوده است(درگاه وزارت ورزش و جوانان، ۱۳۹۳).
۳-۳ نمونه و روش نمونه گیری
با توجه به تعداد نمونه‌ها با استفاده از جدول مورگان تعداد ۳۸۴ نفر از جوانان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند.
انتخاب نمونه‌ها با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابتدا مناطق ۲۲ گانه شهر تهران به ۵ قسمت (شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز) تقسیم و از هر قسمت یک مناطقی انتخاب شد. مناطق انتخابی به صورت تصادفی به عنوان نمایندگانی از شرق، غرب، شمال، جنوب و مرکز شهر تهران بودند، از شمال تجریش، دربند، درکه؛ ازشرق وحیدیه، هفت حوض؛ از جنوب افسریه، بوستان ولایت و عبدل آباد؛ از غرب دهکده المپیک، شهرک راه آهن و چیتگر؛ از مرکز هم ایرانشهر، پارک لاله انتخاب شدند و پرسشنامه های هر منطقه در مراکز عمومی مثل پارک‌ها (پارک جمشیدیه، پارک لاله، پارک چیتگر و چندین بوستان محلی؛ مساجد و امامزاده ها ( امامزاده صالح، امامزاده قاسم…) ، فرهنگسراها (فرهنگسرای خاوران،فرهنگسرای اشراق…) بین افراد به صورت تصادفی توزیع گردید. در هر منطقه با احتمال ریزش تعداد ۱۰۰ پرسشنامه توسط پژوهشگر بین جوانان ۲۹-۱۵ سال توزیع و جمع‌آوری شد.
جدول۳-۱ محل و مناطق توزیع پرسشنامه